Nie zaczynaj pracy od dupy strony! Planowy post miał być o czymś innym (czytałam przecież Wasze odpowiedzi w ankietach i wiem, czego na blogu szukacie najczęściej) ALE kilka dni temu wrzuciłam na FB pewien krótki opis dziecka i wymowny „plakat” na podsumowanie tego, co myślę o całej tej sytuacji. No i się zaczęło… z jednej strony hejt a z drugiej…
…chciałabym odpowiedzieć na kilkadziesiąt konkretnych pytań, które dostałam na FB i na skrzynkę e – mail 🙂
Zapraszam!
Nie zaczynaj terapii o dupy strony!
Pierwsze pytanie: Co dokładnie oznacza hasło, które jest na obrazku?
To, moim zdaniem, dość oczywista sprawa. Tak jak domu nie buduje się od dachu, tak nie można zaczynać terapii od podwieszania wisienki pod sufitem a potem robieniu piętrowego ciasta (osoby, które były na webinarze, wiedzą o czym mówię ;)). Czyli tak najprościej od tyłu, od złej strony.
Drugie pytanie: Co w tym złego, że z dzieckiem pracowano na sylabach?
W samej pracy na sylabach nie ma nic złego (sama wprowadzam dzieciakom paradygmaty) zwłaszcza, gdy te działania dążą do opanowania przez dziecko umiejętności czytania. Wtedy można na tej podstawie budować proste zdania, pracować nad rozumieniem pytań do zdań, itd. Ale gdy sylaby służą jedynie do tego, żeby je bezmyślnie powtarzać i ćwiczyć wymowę (którą i tak się kształtuje, ćwicząc sylaby, żeby czytać) to mija się to z celem w przypadku dziecka niemówiącego. Bo dla mnie 5 – latek ze słownikiem czynnym na poziomie 1,5 – 2 – letniego dziecka to dziecko niemówiące!
Pytanie trzecie: Co jest złego w nauce wymowy? Przecież to istotne kwestia! Przecież to nasza praca! To sens naszego istnienia!
W nauce wymowy nie ma niczego złego i rzeczywiście logopedzi często pracują nad wadami wymowy. Sama też pracuję! Tyle, że są pewne zasady, których należy trzymać się trzymać. O niektórych z nich pisałam już w TYM poście. Tyczył się on dzieci dwujęzycznych.
Spójrz na tą sytuację na logikę. Gdy dziecko NIE MÓWI, to co będzie ważniejsze pod względem rozwoju jego mowy:
- to, że powie pięknie: SOK, KAMILA, GOŁĄB, WATA (słowa)
- czy może to, że powie: ADAM PIJE SOT; TAMILA JE ATĘ; DOŁĄB PIJE ODĘ;
O, NIE MA DOŁĘBIA! (zdania)?
Pojedyncze słowa są ok, na pewnym etapie rozwoju / terapii mowy są jak najbardziej pożądane ale do cholery trzeba iść! Nie można fiksować się nad poprawnością, gdy dziecko nie mówi!
W przypadku, gdy dziecko jest rozgadane, itd. i kiedy ma problem z wymową, wtedy ćwiczy się artykulację, bo jest na czym ją ćwiczyć.
Ps. Poza tym zwróć uwagę jak kiepsko to dziecko rozumie. A bez rozumienia mówienia nie będzie. Bo jak „nie kumasz” o co innym chodzi, to się z nimi nie skomunikujesz!
Czwarte pytanie: Od czego zacząć pracę z dzieckiem afatycznym?
Odpowiem najprościej jak się da. Od rzetelnej oceny jego rzeczywistego poziomu. Zapominamy o wieku metrykalnym. Skupiamy się na wieku rozwojowym. I od tego miejsca startujemy.
Jeżeli ktoś czuje, że ma za mało wiedzy, doświadczenia to niech prowadzi dziecko z kimś, kto w takich przypadkach „siedzi” i już trochę temat ogarnia. Zawsze można też doczytać w literaturze lub skorzystać ze szkoleń organizowanych przez m.in.:
- A. Paluch i E. Drewniak – Wołosz,
- CMK,
- Komlogo.
To żadna ujma wiedzieć, czego się nie wie. To świadczy o tym, że jest się siebie świadomym. Dzięki temu łatwiej określić czego się potrzebuje do rozwoju.
I jeszcze jedna, ważna kwestia. Zawsze ale to zawsze trzeba być szczerym z rodzicami. Jeżeli się w czymś „nie czujesz” mów o tym wprost. Ja bardzo często, gdy zaczynałam pracę, mówiłam tak: Ok, próbujemy współpracować, jednak kiedy będę czuła, że to nie idzie i Wy będziecie widzieli, że to nie działa, będziemy myśleć co zmienić (tu w domyśle – terapeutę, metodę, itd.). Teraz też, w trudniejszych przypadkach, nie wstydzę się tych słów, bo nie ma w nich nic złego!!!
Nie zaczynaj pracy od dupy strony! A jak już szukasz pomocy zajrzyj do mnie na logopasja.pl, na moją stronę na FB facebook.com/logopasja lub na Instagram instagram.com/logopasja 🙂
